Deze zomer schrijf ik mee aan een publicatie over Circulaire Economie van de denktank SMO. Een aantal weken terug had ik een gesprek met degene die deze publicatie coördineert. In het gesprek hadden we het over circulaire economie, wat mijn bijdrage zou zijn en wat de planning zou zijn. Ze zei dat iemand met “mijn expertise” goed zou passen voor dit onderdeel van de publicatie. Natuurlijk knikte ik, “ja, ja, mijn expertise”. Maar in gedachten verwonderde ik mij over die uitspraak. Heb ik een “expertise”?

Als je zoals ik al zo’n vijf jaar student bent, jarenlang tentamens maakt en papers schrijft en cijfers krijgt, is het soms moeilijk in te schatten hoe je vaardigheden gewaardeerd worden buiten de muren van de universiteit. Als je een 8 krijgt voor je paper, wat zijn jouw vaardigheden dan waard “in de echte wereld”? Je blijft maar verder leren, met nieuwe vakken, nieuwe docenten en nieuwe theorieën. Het lijkt wel nooit op te houden, er is altijd meer kennis te vergaren.

Maar stiekem, moest ik mij realiseren, is alle kennis die ik al vergaard hebt nog steeds deel van mij. En al die kennis die zich jarenlang opbouwt, ook al realiseerde ik het mij niet, vormt samen inderdaad iets wat je een expertise kunt noemen. Bovendien is het mijn unieke expertise; een combinatie van Humanistiek, bedrijfskunde, internationale communicatie en economische en politieke filosofie.

Het is makkelijk, merk ik, om tijdens je studie uit het oog te verliezen wat je al bereikt hebt. Veel kennis die je hebt opgedaan in het verleden is nu zo deel van hoe je denkt en interpreteert, dat je het als de normaalste zaak van de wereld gaat beschouwen. Maar dat is het niet! Jouw studiekeuzes, carrière keuzes en persoonlijkheid zijn een unieke combinatie.

Ik ga deze zomer schrijven over de morele plicht die wij als mensen hebben om een duurzame economie te realiseren. Hierbij gebruik ik de schrijfvaardigheden die ik heb opgedaan bij mijn vakken en deze blog, de communicatievaardigheden die ik geleerd heb tijdens onderzoeksprojecten en mijn bijbaan als secretaresse, ik put uit de concepten en theorieën uit de vakken bij Humanistiek en Filosofie, en mijn eigen doorzettingsvermogen en enthousiasme om na een drukke periode van tentamens en papers ook in de zomer mee te werken aan iets waar ik achter sta.

Expertise gaat, naar mijn idee, om vertrouwen. Zij tonen vertrouwen in mij door mij de verantwoordelijkheid te geven van het schrijven van dit stuk. Uiteindelijk is dat waar je naartoe werkt tijdens je studie; dat je toevertrouwd wordt met het werk dat jij wil doen. De eerste stappen zetten buiten de universiteit, om werk te gaan doen op universitair niveau, is spannend. Maar als je dat vertrouwen voelt, merk ik, lijken de stappen meteen een stuk kleiner.