Precies een week geleden deed minister Jet Bussemaker een uitspraak die vrouwen uit het hele land uit hun stoelen liet vliegen. Heb je het even gemist? Dit is wat ze zei. Enthousiast deelde ik dit bericht op Facebook met de wereld – er zouden meer feministen moeten zijn die mannen niet overal de schuld van geven! Helaas waren vrij weinig mensen het met me eens. Toch blijf ik bij mijn standpunt, en dat van Bussemaker: vrijwillig fulltime ouder worden met een universitair diploma is doodzonde en oneerlijk tegenover de samenleving die in je geïnvesteerd heeft.
Huisvrouw/-man worden is een keuze, zeggen sommigen, en je weet bij aanvang van je studie vaak nog niet of je überhaupt kinderen wilt, laat staan of je ervoor stopt met werken. Ik ben het hier op twee punten niet mee eens.
Ten eerste mag ik hopen dat ik niet de enige ben die al ver voor het moment dat ik volwassen werd, wist dat ik nooit van mijn leven vrijwillig thuis zou gaan zitten. Werkloos? Dan ga ik werk onder mijn niveau doen, of vrijwilligerswerk. Arbeidsongeschikt? Zelfs als je alleen nog je oogleden kunt bewegen, kun je het ver schoppen, kijk maar naar Stephen Hawking. Maar nooit, nooit van mijn leven laat ik me beperken tot het wereldje huis-school-supermarkt. En dat ben ik ook nooit van plan geweest – als ik huismoeder had willen worden, waarom zou ik dan gaan studeren?
Ten tweede vind ik dat je een morele verplichting aangaat op het moment dat je gaat studeren, om hier ook echt iets mee te doen. Een studie kost de samenleving namelijk veel meer dan dat het jou kost: tussen de 5500 en 30.000 euro per jaar. In ruil daarvoor mag je best iets voor de samenleving terugdoen. Aangezien veel mensen prima kinderen kunnen opvoeden naast een (parttime) baan of vrijwilligerswerk, snap ik niet waarom je in deze eeuw nog je leven uitsluitend wilt wijden aan het opvoeden van je koters.
Bussemaker benadrukt de economische factor nog sterker dan deze maatschappelijke factor. Zij herinnert vrouwen eraan dat ze vaak niet economisch afhankelijk zijn van hun man. En wat als de man overlijdt, wat als het echtpaar gaat scheiden? Dan moet je jezelf ook zien te redden. Zie je het sollicitatiegesprek al voor je?
“Mevrouw, u bent hoogopgeleid, maar u heeft een gat van tien jaar in uw cv. Hoe komt dit?”
“Ik heb mijn kinderen opgevoed.”
“Uw kinderen zitten nu nog op de basisschool, waarom gaat u juist nu weer werken?”
“Mijn man en ik zijn onlangs gescheiden.”
“U gaat werken omdat u geen man meer heeft die u kan onderhouden?”
Het enige wat ik jammer vind aan Bussemakers standpunt, is dat zij de positie van de vrouw hierin benadrukt. Over een huisvader heb ik namelijk al het bovenstaande ook te zeggen. Helaas is het zo dat het overgrote aandeel van de vrijwillig thuis zittende ouders vrouwen zijn. In deze eeuw is dat niet meer het probleem van de mannen. Het is je eigen keuze om thuis te gaan zitten, maar ik vind dat een erg domme keuze.
Je vergeet alleen in je stuk dat ouders die fulltime zorgen en opvoeden niet thuis ‘zitten’. Ze zijn daar wel degelijk aan het werk, alleen wordt dit door de mij niet zo gezien.
En hoe zit het met de morele verplichting tijd en aandacht in je kind te investeren?
Mams,
Je gaat voorbij aan het hoofdargument van minister Bussemaker: het is zonde van 5500-30.000 euro belastinggeld om full-time thuismoeder te worden. Naast dat het volgens Kanta mógelijk moet zijn om part-time het ouderschap te beoefenen, behoeft het moederschap geen universitaire opleiding – ‘was dan niet gaan studeren’ is de boodschap.
Dus, ja: moeder zijn is hard werken, en je kinderen opvoeden is noodzakelijk. Maar er wordt hier ook een morele verplichting aangekaart om je universitaire opleiding aan te wenden ten goede van de maatschappij die daarin heeft geïnvesteerd; of om dat anders gewoon niet te doen.
Die twee posities zijn amper met elkaar in strijd, en zelfs prima te combineren onder de claim dat part-time ouderschap ‘do-able’ is.
“Enthousiast deelde ik dit bericht op Facebook met de wereld – er zouden meer feministen moeten zijn die mannen niet overal de schuld van geven!”
Welke ‘schuld’ heb je het hier over? En waarom zouden vrouwen die ‘schuld’ bij zichzelf moeten zoeken?
Ik vind je argument aangaande de morele verplichting die men aangaat met de maatschappij bij een universitaire studie, ronduit bedroevend. Zijn universiteiten in jouw ogen enkel een stap op de weg naar een baan, of beter: een carrière? Is een universitaire opleiding niet ook een onmisbaar onderdeel van de kenniscultuur?
Ik vind het een fijn idee dat ik een opleiding kan volgen die bij mijn intelligentieniveau past, en een nog fijner idee dat niemand anders dan ikzelf vervolgens bepaalt waar ik die vergaarde kennis voor zal gaan inzetten. Als ik er voor kies om na mijn studie kinderen te krijgen en op te voeden, dan gooi ik de kennis en inzichten van mijn afgeronde studie allerminst in de vuilnisbak – iets wat jij blijkbaar voorziet bij ‘huisvrouwen met een diploma’.
Het allerkwalijkste van bovenstaand, beschamend kortzichtige stuk, vind ik nog wel dat je er als de kippen bij bent om vrouwen te beperken in een keuze omdat die keuze geen direct economisch belang dient. Óf je studeert en gaat fulltime werken, óf je wordt moeder – dat zijn de keuzes die jij vrouwen gunt: schandelijk.
Ik ben ontzettend teleurgesteld dat een studente aan de universiteit er dit soort schadelijke denkbeelden op na houdt.
Hai Judith,
Helaas heb ik het deel dat jij het “allerkwalijkst” noemt, nooit in mijn stuk geschreven. Waar zeg ik dat ik mensen slechts twee keuzes gun? “Aangezien veel mensen prima kinderen kunnen opvoeden naast een (parttime) baan of vrijwilligerswerk…” etcetera. Ik betoog juist dat het opvoeden van een kind prima gecombineerd kan worden met een functie waarin je je opgedane kennis van de universiteit ten gunste van de maatschappij inzet. Hierbij noem ik expliciet ook vrijwilligerswerk: de universiteit staat inderdaad niet in dienst van de economie. Maar ik vind wel dat je de verplichting hebt om de kennis die je op de universiteit hebt opgedaan, ook weer terug moet geven aan de maatschappij. En ik zie niet in waarom er nog ouders zijn die zich hierin beperken tot hun eigen kroost, als er zo velen hun kennis wél met de wereld kunnen delen. Ik beperk mensen inderdaad in hun latere keuze, omdat zij eerder de keuze hebben gemaakt om op kosten van anderen in zichzelf te investeren. Ik zie niet in hoe dit voor wie dan ook schadelijk kan zijn.
Wat een kortzichtig stuk vind ik dit. Ik ben zo’n hoogopgeleide vrouw en ik kies ervoor om thuis te zijn. Omdat mijn kinderen het gesleep van opvang helemaal niet fijn vinden. In tegendeel, ze raken er gestresst van. Voor sommige kinderen zal het prima gaan. Maar niet voor alle kinderen.
Ik ben heel bewust thuis om mijn kinderen een stevige basis te geven. Rust geeft dat. Gezonde kinderen die goed in hun vel zitten. En de staat later minder geld kosten omdat ze gelukkig zijn en weten wat ze willen in het leven.
Ik wilde kinderen omdat, heel gek, ik graag bij ze wil zijn en ze te zien opgroeien. Omdat het mijn kinderen zijn. Onze kinderen.
Dus blijf ik heerlijk thuis. Geniet ervan ze te zien opgroeien. Werken kan altijd nog.
Wat ben je een prachtig mens. Wat een toewijding voor je kids. Kinderen met een sterke basis en de juiste aandacht schoppen het ver als ze volwassen zijn. Dankzij de ‘huisvrouw’. Wat een dankbaar werk is het, en wat wordt het geminacht door velen. Ze moesten eens weten.. Prachtig vind ik het. Er mogen meer vrouwen zijn als jij. Up!