arbeidsmarktPLING! De e-mail valt luidruchtig op mijn virtuele deurmat. Ik zat er al een aantal seconden ongeduldig op te wachten. KLIK! Het schermpje dat zich opent brengt me dan ook een levensveranderende boodschap: “Beste Inge de Ruijter, Je bent succesvol aangemeld voor De Nederlandse Carrière-dagen. Daar ga ik dan. Dit is het officiële startschot van mijn zoektocht naar een baan. Ja echt. Een hele serieuze grote-mensen BAAN. Het is onwijs eng maar ‘Later als ik groot ben’ begint nu!

Ik hoor je denken… hoezo? Je moet toch nog een complete scriptie schrijven? Nou ja, dat is waar. Het is misschien aan de vroege kant maar ik probeer uit alle macht het zwarte post-afstudeer gat te ontwijken. Zoals het er nu naar uitziet gaat me dat nog heel wat moeite kosten. Ik heb namelijk bijzonder weinig concrete inspiratie als het aankomt op de invulling van mijn werkende leven. Je kunt het gerust een kleine quarterlife crisis noemen. Tja, dat krijg je er ook van met een studie die zoveel verschillende perspectieven biedt. De mogelijkheden lijken oneindig. Ik wil iets met cultuur, public affairs, communicatie, beleid, marketing en consultancy. Ik wil werken bij een bank, bij de overheid, bij een non-profit organisatie en ik wil een eigen bedrijf.

Loesje jezelf

Oh, en wie zegt er eigenlijk dat je iets logisch met je studie moet doen? Ik wil weddingplanner, theesommelier, schrijver of toch maar kunstenaar worden. Ik wil… alles. Ik neem aan dat je mijn probleem inmiddels wel ziet. Dan heb ik het nog niet eens over mijn jeugdwens om automonteur of dolfijnentrainer te worden (ik was toen al breed georiënteerd). Maarja, als kind maakt het niet uit dat je van alles wilt worden. Dat is nu zo langzamerhand toch anders. De tijd om een voorlopig antwoord te vinden op het levenslange beroepsvraagstuk begint te dringen. Ik houd me gewoon maar hoopvol vast aan wat een wijs orakel me zojuist vertelde toen ik wanhopig naar de muur staarde (zie afbeelding):