Na je bachelor ga je een Master doen. Zo gaat dat normaliter bij de meeste studenten, maar niet bij mij. Ik ga na 4,5 jaar Bestuurskunde op zoek naar een baan. Een baan in de journalistiek.
Waar het tegenwoordig de gewoonste zaak van de wereld is om een dubbele master te volgen, kies ik er dus voor om helemaal geen master te volgen. Dat leidde tot verbaasde reacties onder mijn vrienden die anders kozen. “Waarom geen Master? Nu heb je nog de kans!”, “Ik zou wel voor dat papiertje gaan hoor”, en “Als je stopt met studeren kun je niet meer maximaal lenen?”, zomaar een greep uit de opmerkingen die ik kreeg.
Tegen de stroom in
Toch ga ik tegen de stroom in. Niet alleen omdat dat in mijn karakter zit, maar ook omdat ik het na 4,5 jaar echt genoeg geweest vind. Ik heb altijd veel naast mijn studie gedaan en dat is dan ook een van de redenen dat ik 1,5 jaar uitgelopen ben. Daar heb ik echter geen spijt van, want dingen naast mijn studie doen vond ik altijd het leukste eraan. Zo zat ik bij zowel de Leidse als de Haagse lokale radio, werkte ik in de marketing en deed ik meerdere commissies. Bovendien ben ik ook nog een half jaar in het buitenland geweest. Mijn bachelor diploma is daarom niet zomaar een diploma, maar een bachelor plus diploma, al zeg ik het zelf.
Hbo-niveau is genoeg
Een andere reden waarom ik geen master wil gaan doen is omdat ik denk dat dat niet nodig is. Ik denk dat ik meer heb aan werkervaring dan aan een extra studie. In vacatures die mij interesseren staat vaak hbo-niveau als vereiste. Met mijn universitaire bachelordiploma zit ik daar dus al boven. Wel staat er als andere vereiste vaak ‘minimaal vijf jaar relevante werkervaring’. Daar moet ik nog aan werken, maar een Master gaat niet het verschil maken.
Niveau in het buitenland als een soort Master
Dit besluit heb ik een paar maanden geleden genomen toen ik in het buitenland zat. Toen ik twee weken alleen op reis was heb ik er goed over nagedacht wat ik nu wilde. Ik had weinig motivatie meer om verder te studeren. Vooral omdat ik erg hard heb gewerkt tijdens mijn study abroad semester. Het voelde eigenlijk als een soort master omdat het academisch niveau daar soms vergelijkbaar was aan Harvard of Yale. Ik was echt uitgestudeerd.
Het is misschien een vreemde keuze die je niet zo snel zou verwachten, maar ik denk dat het mij gaat brengen waar ik wil komen. Mocht het echter niet lukken met het vinden van een baan dan is er altijd nog plan B; wél een Master gaan doen.
Ga jij wel een Master doen? Vertel mij je redenen in de comments!