Het is voorbij: een academisch tijdperk is voor mij ten einde gekomen. Mijn MA scriptie is goedgekeurd door mijn begeleider en de tweede lezer. Het is haast niet te bevatten dat het dan zomaar opeens afgelopen is. Je hoeft niet meer op zolder in 30+ graden te werken, geen stress meer omdat voor je gevoel een hoofdstuk niet helemaal compleet is, niet meer zwetend afwachten hoe je feedback eruit gaat zien. Het is klaar.

Universiteit Leiden heeft mijn leven danig beïnvloed. Allereerst met mijn eerste studie – Engelse Taal en Cultuur – waar ik mijn vriendin heb ontmoet…oh ja, en de studie zelf was ook heel aantrekkelijk en leuk. Gewoonweg boeiende literatuurvakken gevolgd door filologie en natuurlijk linguïstiek (mijn minst favoriete onderdeel). Maar het waren fantastische tijden. En er zijn ook een aantal docenten die nog altijd in mijn herinneringen een bijzondere plek innemen. Voor Amerikaanse Literatuur moesten we vroeg in de ochtend in het KOG (Rechtenfaculteit) zijn om beeldmateriaal te bekijken van Amerikaanse schrijvers. Tijdens het bekijken van een video van T.S. Eliot waarbij hij zijn eigen werk ‘The Wasteland’ voorleest, ontstond bij mij het idee om vaker in het KOG te zijn…

En zo begon ik het volgend academisch schooljaar aan een dubbele studie: mijn laatste bachelorjaar van mijn Engelse studie en mijn propedeuse Rechtsgeleerdheid. Ik kan waarlijk bekennen dat dit een bijzonder drukke periode was in mijn academisch voortbestaan: dagen waarbij ik van 9 uur ’s ochtends tot 10 uur ’s avonds colleges en werkgroepen had met – als ik geluk had – een uur pauze ergens. Maar ook toen had ik een doel voor ogen: zorgen dat de propedeuse in het eerste jaar voor elkaar zou zijn. Ik kan me nog goed herinneren dat ik in één jaar twee universitaire diploma’s in handen kreeg.

En zo vervolgde ik mijn juridische studie, vastberaden om de eindstreep te halen. Maar ondertussen ook naar de Harvard Model United Nations (MUN) Conference gegaan en het daaropvolgende jaar als bestuurslid van Leiden MUN opgetreden. Ook dit was een hele drukke periode met veel studiestress. Maar alles liep goed af en na het halen van de bachelor Rechtsgeleerdheid was ik er klaar voor: de master Staats- en bestuursrecht.

En nu, een jaar later, is ook dat hoofdstuk definitief afgesloten. En hiermee mijn gegunde tijd aan Universiteit Leiden. Het besef dat al die uren studeren samenkomen in deze dagen, waar het afstuderen centraal staat is melancholisch: je bent opgetogen en blij, maar ook een beetje treurig want ‘het’ is voorbij. Je denkt aan de fijne momenten, maar ook aan de iets mindere momenten – en geloof me, die zullen bij elke studie aanwezig zijn. En stiekem ben ik dan ook wel trots op de wijze waarop ik zo ver ben gekomen. Dit laatste jaar ging praktisch vlekkeloos voor mij. Alles in een keer gehaald met mooie cijfers – en daarmee een prachtig gemiddelde – en met vele schouderklopjes. Dit geldt ook voor mijn MA scriptie.

Bovenstaande heb ik te danken aan iedereen die mijn het afgelopen jaar, en door mijn gehele academische carrière, gesteund heeft. Meer dan dat had ik een bepaalde focus dit jaar die ik maar moeilijk kan verklaren. Een soort interne druk om te presteren. In het eerste college is het afstuderen al vluchtig door mijn hoofd heen gegaan, maar ik wist dat er nog een lange, een hele lange weg te gaan was. Maar zelfs toen had ik als doel om dit academisch jaar mijn master succesvol af te ronden.

IMAG2340

En na vele manuren achter een laptop, verscholen achter bergen met kopietjes, en struikelend (letterlijk dan) over boeken is het zover. Ik ga vandaag naar het OIC om mijn afstuderen officieel aan te vragen. En daarna heerlijk op vakantie om vervolgens na terugkomst het formele en ceremoniële afstuderen te ondergaan. Een ware eer om aan de Universiteit Leiden gestudeerd te hebben en de prachtige master Staats- en bestuursrecht gevolgd te hebben: mijn dank is groot.

 

Dave